Artykuły

Sanktuarium pod wezwaniem Matki Bożej Dobrej Rady, będąca Wotum Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa i 1000-lecia biskupstwa wrocławskiego, przyciąga wiernych z okolicznych i odległych stron naszego regionu, kraju i zagranicy.

Ten niewielki kościółek, leżący u stóp Ślęży, zachwycając swoim góralskim klimatem, z każdym rokiem staje się coraz piękniejszy, coraz bardziej popularny.

Początki, jak w każdej wielkiej inwestycji, były trudne. W sierpniu, z inicjatywy ks. Ryszarda Staszaka, zrodziła się idea budowy kaplicy w Sulistrowiczkach. Już we wrześniu tegoż roku powstał komitet budowy. Prace rozpoczęto od starania się o pozyskanie terenu pod budowę. Projektowania podjął się architekt Jerzy Wojnarowicz, który w krótkim czasie wykonał model przyszłej kaplicy i zadbał o architekturę wnętrza.

Wiosną 1993 roku zakupiony został teren pod budowę. W lipcu wytyczono budowę wraz z ustaleniem reperu roboczego. W sierpniu ustawiono krzyż pamiątkowy, który wraz z całym placem budowy poświęcił ks. bp Józef Pazdur. Od tego momentu Ślężańska Matka Boża Dobrej Rady życzliwie patronuje naszym poczynaniom. We wrześniu rozpoczęto budowę kaplicy, wykonano wykopy, wylano fundamenty, a kamieniarze pana Krzemienia rozpoczęli budowanie zewnętrznego pierścienia wokół kaplicy. Pomimo wczesnej zimy prace trwały od listopada i zakończono je, gdy powstały fundamenty.

W czerwcu 1994 roku rozpoczęto prace budowlane pod ośrodek i równocześnie druga ekipa z Tąpadła kontynuowała prace przy kaplicy. Rozpoczęto wmurowywanie cokołu, następnie wykonano ściany zewnętrzne i "najdelikatniejszą" pracę przy wykańczaniu okien. Okna kościoła są wykonane w kształcie dwóch krzyży - jerozolimskiego i rzymskiego.

W sierpniu otynkowano kaplicę i wymurowano dzwonnicę.

Wiosna 1995 roku była okresem gromadzenia drewna do konstruowania więźby dachowej zarówno kaplicy i ośrodka. Cieśle z Chochołowa i Cichego rozpoczęli prace 10 maja. Latarnię na zwieńczeniu dachu zamontował specjalnie sprowadzony dźwig. Tego samego roku zakończono bicie gontów na kaplicy i ośrodku oraz zakończono budowę zakrystii, a już w październiku odbyła się uroczysta Msza św. z okazji 50 rocznicy nadleśnictwa Miękinia. W grudniu osadzono pierwsze okna i zamontowano pierwszy witraż ufundowany przez p. Stanisława Dobrowolskiego.

Autorem witraży jest p. Maria Gostylla-Pachucka. Zainspirowana pięknem kwiatów łąki sulistrowickiej, zaprojektowała witraże z ich motywem. Kaplica zbudowana jest na podstawie 7-kąta, na którym przedstawionych jest 7 witraży obrazujących 7 Darów Ducha Świętego: Dar Mądrości - storczyki, osty, dziewięcisił, Dar Rozumu - maki, rumianki, niezapominajki, Dar Rady- lilia złotogłów, Dar Męstwa - róża francuska, goździk pyszny, wężomurt, Dar Umiejętności - goryczka wąskolistna, pełnik europejski (róża kłodzka), wilcze łyko, Dar Pobożności - kosaciec syberyjski, paproć serpentynitowa, wilcze łyko, Dar Bojaźni Bożej - osty polne (fioletowe i żółte).

W 1996 roku została wykonana posadzka w prezbiterium. Wykorzystano tu marmur serpentynitowy. W miejscu tym dzisiaj znajduje się replika GRZYBKA i MNICHA trzymającego krzyż, będąca ambonką tegoż kościoła. Wewnątrz marmurowej posadzki umieszczony jest symbol ryb w czasze kielicha.

W czerwcu JEm. ks. Henryk kardynał Gulbinowicz metropolita wrocławski dokonał poświęcenia ołtarza.

Ołtarz przedstawia ślężańskie niedźwiedzie, niosące na grzbietach płytę ołtarzową wykonaną z granitu - niedźwiadki chylą głowę przed relikwią, jaką jest kamień z wieczernika. We wrześniu wykonano następnie dwa witraże, oraz Drogę Krzyżową, gdzie symbolika stacji została umieszczona w centrum kompozycji dwu krzyży - jerozolimskiego i rzymskiego.

W 1997 roku wykonano ostatecznie posadzkę w kościele oraz taras z kwiatową skarpą przed ośrodkiem.

1998 rok był bardzo pracowity. Położono modrzewiową podłogę w kaplicy. Zakończenie prac na parterze w ośrodku umożliwiło jego otwarcie już w lipcu tegoż roku. Kamieniarze wykonali mozaikę kamienną wokół kaplicy oraz dojście od strony parkingu. W listopadzie ustawiono dzwonnicę i zamontowano piąty witraż.

Wiosną 1999 roku ustawiono nastawę ołtarzową, symbolizującą "Różdżkę Jessego" czyli ród, z którego wywodzi się Maryja. Poczynając od Jessego, spoczywającego u podstawy rzeźby, przez dwunastu patriarchów, dochodzi się do wizerunku Bożej Rodzicielki, usytuowanej na szczycie nastawy. "Różdżka" to także symbol początków wiary chrześcijańskiej. Prace nad nastawą trwały ponad dwa lata, były poprzedzone wnikliwą analizą Starego Testamentu. Natalia Buczacka - absolwentka szkoły artystycznej w Odessie - skoncentrowała dwa lata swojego życia na wykonaniu nastawki "To było jak jeden wielki sen" - mówi p. Natalia Buczacka.

Wykonanie nastawy zamyka 6-letni okres budowy świątyni, wspieranej przez wielu życzliwych ludzi. O jej popularności świadczy fakt, że w mszach oraz cichych modlitwach uczestniczy wiele osób. Mogą tu lepiej zrozumieć siebie i zbliżyć się do Boga.