Refleksja: Bez Boga człowiek sam chce decydować o tym co jest dobre, co jest złe, co jest prawdziwe, a co fałszywe

Zdjęcie: W drodze do kościoła na Mszę Świętą o godz. 14.00 na szczyt Ślęży (718m npm) w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15.08.2023

Największym zagrożeniem świadomości jest uleganie tym ideologiom, które stawiają człowieka na miejscu Boga. Ideologie te okaleczają prawdziwą wolność człowieka dążąc do ukształtowania go jako osobnika nastawionego tylko na posiadanie. Coraz więcej i coraz nowych dóbr materialnych, które lekceważą potrzeby duchowe człowieka. Efektem współczesnej zideologizowanej cywilizacji, która zawęża ludzkie pragnienia i aspiracje do rozrywki i konsumpcji są narastające problemy wielu ludzi przeżywających frustrację, rozpacz, zniechęcenie i depresję. Ludzi popadających w groźne uzależnienia.

W adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Europa" Św. Jan Paweł II zwrócił uwagę na liczne niepokojące oznaki, które pojawiły się na początku trzeciego tysiąclecia na horyzoncie kontynentu europejskiego. Papież zauważył, że choć społeczność Europy dziś niewątpliwie żyje w większej wolności i jest bardziej zjednoczona to jednak odczuwa skutki spustoszenia jakiego dawna i najnowsza historia dokonała w „najgłębszych tkankach jej ludów, często rodzących rozczarowanie".

W każdym człowieku w głębi duszy toczy się wewnętrzna walka. Chodzi w niej przede wszystkim o uznanie pierwszego przykazania Dekalogu - fundamentalnego dla pozostałych przykazań oraz wszystkich praw wiary. Chodzi w niej o uznanie bezkompromisowej wiary w jednego Boga i odwrócenie pogaństwa. Pogaństwo wbrew pozorom nigdy nie umarło, nawet w krajach chrześcijańskich, widzimy to również na przykładzie góry Ślęży. W ciągu wieków zmieniało jedynie swoje oblicze, zmieniało imiona czczonych przez człowieka bogów oraz sposoby oddawania im czci. Ale zaczynało się niegdyś i zaczyna się dziś wraz z odrzuceniem Bożego planu, objawionego w Chrystusie, czyli wraz z odrzuceniem Jezusa Chrystusa.

Pogaństwo zaczyna się w chwili, gdy tak jak niegdyś Lucyfer - dziś człowiek wykrzykuje Bogu: „Nie będę Ci służył". Ów bunt przeciw Bogu i jego woli wyrażonej w Dekalogu widoczny jest w całej historii człowieka i przejawia się przez wszystkie wieki. Bunt ten ma na celu strącenie Boga z jego tronu i usadowienie na nim człowieka, który pozostając poza wszelką władzą chce sam decydować o tym co jest dobre, co jest złe, co jest prawdziwe, a co fałszywe. Źródłem buntu tego jest pycha - najpierw pycha diabelska, a potem przyjęta od diabła pycha ludzka. Człowiek jednak Bogiem nie jest, przeciwnie - jest tylko słabym, kruchym stworzeniem zależnym w swoim istnieniu od najrozmaitszych okoliczności, o których jednak ostatecznie decyduje Pan Bóg.