Refleksja: Nawet najmocniejsza wiara nie może być martwa

Zdjęcie: Uroczystość odpustowa przy udziale Harcerzy, Kościół Parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sulistrowicach, 9.06.2024

Budujmy dom naszej wiary na skale. Chrystus jest taką skałą, jest jedynym mocnym fundamentem, na którym można zbudować dom naszego szczęścia osobistego, rodzinnego i społecznego. Można zbudować ten dom bez obawy, że nie runie gdy nadejdą wichry. Chrystus nie obiecywał nikomu z nas drogi na płatkach z róż. Nie obiecywał beztroskiego życia, ponieważ wiedział, że nieodłączne naszej naturze złe myśli, słowa i czyny nie pozwolą zbudować raju na Ziemi. Dlatego mówił o konieczności dźwigania krzyża przez każdego z nas kto zechce Go naśladować. Mówił, że nikogo nie ominą nawałnice zła, cierpienia i przeciwności. Zapewniał nas jednak, że dzięki wierze wszystko to przetrzymamy i zwyciężymy wszelkie zło. Nie stracimy właściwego kierunku w życiu, nie stracimy sensu istnienia jeśli nasze życie zbudujemy na skale, którą jest Chrystus i Jego Kościół. Na skale, którą jest Ewangelia i Boże Przykazania, którą jest mocna wiara, niezłomna nadzieja i najważniejsza od wszystkiego - miłość do Boga i bliźnich.

Wielu współczesnych ludzi wyparło się Chrystusa, wielu z Niego szydzi, wielu Go ignoruje, wielu pisze o Nim kłamliwe opowieści i wstydzi się wyznawać Go publicznie. Wielu jest zbyt leniwych, by się do Niego modlić, by uczestniczyć w niedzielnej Mszy Świętej, by wziąć udział w Eucharystii. Wszyscy oni budują swoje życie nie na mocnym fundamencie wiary Chrystusowej, lecz na lotnym piasku fałszywych recept - na tzw. „szczęściu” rozpowszechnianym przez bezbożne ideologie, które namawiają współczesnego człowieka by szukał szczęścia w rozpuście, w narkotykach, w alkoholu, w zakupach i w zabawie - nie zastanawiając się nawet przez chwilę do czego prowadzi takie postępowanie.

Kiedy zbudujemy dom naszego życia na fałszywych receptach, a nie na skale, którą jest Chrystus, uderzą wichry nieuchronnych problemów i trudności - dom rozpadnie się natychmiast, grzebiąc wszelkie nadzieje, pozostawiając jedynie rozpacz i świadomość przegranego losu. Starajmy się budować życie na skale Chrystusowej wiary. Dlatego też publicznie się do Niego przyznajemy i mimo naszej słabości mamy niewzruszoną nadzieję, że nasz Zbawiciel nigdy nas nie opuści. Tak jak my przyznajemy się publicznie do Niego, tak i on przyzna się do nas na ostatecznym Sądzie, przed którym musi stanąć każdy człowiek – czy tego chce czy nie. Nawet najmocniejsza wiara nie może być martwa - musi być żywa, musi owocować dobrymi myślami, dobrymi słowami i dobrymi uczynkami. Musi owocować miłością do Boga w pełnieniu Jego woli, którą nam zostawił w Przykazaniach, w obowiązkach naszych zawodów i naszego stanu. Nasza wiara musi owocować miłością do bliźnich, nawet nieprzyjaznych nam i wrogich ludzi. Owocować musi nastawieniem rozumu i wolnej woli, że nikogo nie będziemy krzywdzili i na nikim nie będziemy się mścili, że potrzebującego pomocy będziemy wspierać kawałkiem chleba, a jeżeli trzeba – wsparciem moralnym, dobrym słowem, którego niejeden człowiek w dzisiejszych czasach bardziej potrzebuje niż chleba i pieniędzy.